Het rondetafeldebat was een mooie afsluiting van de tweede editie van de tweedaagse beurs Asbestos2016. Het was jammer dat dit debat niet eerder op de dag of zelfs op de eerste dag werd gehouden. Het gemêleerde gezelschap dat aan dit debat meedeed had een mooie samenstelling (vertegenwoordigers van RPS, SZW, LXA, VAVB, ASCERT, IAS, VERAS, VOAM-VKBA, Fenelab, Omgevingsdienst IJmond, VVTB en TU Delft) met enkele ‘vernieuwende’ sprekers die meningen inbrachten waardoor het regelmatig tot een echte inhoudelijke discussie kwam.
De prima interactie tussen de debatdeelnemers was mede te danken aan gespreksleider Udu Waltman die op speelse wijze de argumenten van de ene spreker wist te adresseren naar een van de andere deelnemers om zo een boeiende discussie op gang te krijgen. Er waren momenten dat de panelleden zich niet konden beperken tot algemeenheden zoals je vaak in dit soort debatten ziet, ze kregen van de gespreksleider de bal direct of op een later moment weer teruggespeeld en werden zo uitgedaagd om meer weg te geven aan het publiek van wat ze nu werkelijk vinden.
Zenden en luisteren
Een van de onderwerpen die een boeiende discussie opleverde was ‘wie is nu uiteindelijk verantwoordelijk als er in een saneringsproject iets fout gaat of als na een inventarisatie en sanering er toch nog asbest wordt geconstateerd? Is het de saneerder, de inventariseerder, of toch de opdrachtgever?’. Deze ‘oeroude’ vraag zou toch makkelijk te beantwoorden moeten zijn maar de bal ging van de ene partij naar de andere. Zelfs kwam de ‘schuldvraag’ nog even terecht bij Ascert en SZW; ‘als de regelgeving/handhaving of certificatieregels niet waterdicht (of juist te rigide) zijn dan treffen zij toch ook schuld?’ De conclusie van het debat was in die zin niet veel anders dan de uitkomst van eerdere debatten: ‘als we allemaal goed ons best doen en met elkaar blijven communiceren, dan zijn we met elkaar in staat om het voor de sector en voor onze opdrachtgevers nog beter te doen.’ Maar de partijen op het podium hadden te weinig in de gaten dat ze vooral bezig waren met het trachten elkaar te overtuigen (zenden) terwijl de kracht meer zou moeten zitten in het zoeken naar datgene wat ze met elkaar verbindt (luisteren). De goede bedoelingen van iedereen zijn onbetwist maar op een of andere manier lijkt het dat niet iedereen op dezelfde golflengte is afgestemd. Het werd gaande het debat ook duidelijk dat er partijen zijn die een échte inhoudelijke bijdrage willen leveren aan de open einden die er zijn binnen de totale asbestproblematiek en partijen die minder gevoelig zijn voor veranderingen die er moeten komen en zich te weinig realiseren dat we zijn beland in een ‘nieuwe tijd’ waarin we leven met snelle en open communicatie en de jongere generatie is opgegroeid met verbinden (social media) in plaats van verdelen.
Ingraven in eigen gelijk
De huidige jongere generatie opdrachtgevers en stakeholders in de sector begrijpen het oude ‘ingegraven eigen gelijk’ steeds minder, zij zijn niet geïnteresseerd in ‘politieke’ draaideurrondetafelgesprekken. Dat zullen de betrokken partijen zich moeten aantrekken. Asbest heeft natuurlijk een historie van de vroegere sloopbedrijven die ook asbestsanering erbij gingen doen. Maar de markt is enorm veranderd. Het merendeel van die vroegere sloopbedrijven is geëvolueerd naar uitvoerende bedrijven die ook veel expertise in huis hebben aangaande asbest, en ook de toetreding van nieuwe bedrijven die zich met asbest(gerelateerde zaken) bezighouden; de tijden van de sloophamer en mondkapje liggen ver achter ons. Werkgevers en zeker ook de werknemers in deze sector zijn allemaal echte vakmensen die serieus met de uitvoering van hun vak bezig zijn en zich zeer bewust zijn van de risico’s voor henzelf maar ook voor anderen. En ook de opdrachtgevers en beleidsmensen doen hun best om zich te verdiepen in de materie (leveling the communications playing field). Dat is ook een belangrijke uitkomst van het rondetafeldebat op de beurs Asbest2016: het debat was helderder en scherper dan eerdere debatten over de besproken onderwerpen, minder meel in de mond, meer passie en meer durven benoemen.
Ruimte aan ‘nieuwdenkers’
Asbestmagazine zal zeker bijdragen aan de gewenste openheid en transparantie in de sector. We sporen voortdurend betrokken partijen aan om de discussie niet alleen binnenskamers te voeren met gelijkdenkers maar dat open te breken en hun ideeën en wensen ook voor het voetlicht te brengen van al die andere geïnteresseerden die uiteindelijk ook hun bijdrage leveren opdat iedereen zijn brood kan verdienen in deze markt. Geef ook de ruimte aan ‘nieuwdenkers’, juist zij zullen oplossingen aandragen waar de markt nu een blinde vlek voor heeft. Dat zie je ook in andere sectoren zoals bijvoorbeeld de duurzame bouw en duurzame energie. Zonder de nieuwdenkers in die sectoren liepen we nog veel verder achter op de duurzaamheidsambities van onze overheid. Ook die sectoren kenden hun gremia met gelijkdenkers maar dat is doorbroken door een jongere generatie bestuurders die open staan voor vernieuwingen en geen koudwatervrees hebben voor het aangaan van nieuwe samenwerkingen, open communicatie en echte kennisdeling.
Mooi signaal
Asbestmagazine was deze editie van Asbestos 2016 ook aanwezig met een eigen stand en de extra oplage van 1.000 exemplaren voor gratis verspreiding leverde veel leuke en interessante reacties op. Wat opviel is dat veel ‘uitvoerende’ werknemers (DAV’ers) het magazine nog nooit hadden gezien. Dat vonden ze jammer (wij ook) want zij vinden het interessant om over hun vak te praten maar ook te lezen en te leren. En dat is een mooi signaal, want we willen toch allemaal bijdragen aan het verbeteren van het imago van de sector. Vandaar mijn pleidooi voor een meer open communicatie naar binnen en naar buiten. Asbestmagazine is een vakblad dat niet alleen moet belanden op de bureaus maar ook toegankelijk zou moeten zijn voor de werknemers die uiteindelijk het echte werk doen. Ik kan het me goed voorstellen dat de DAV’er er trots op zou zijn dat hij aan anderen kan laten zien dat er een vakblad is waarin de artikelen staan die duidelijk maken dat zijn beroep veel meer is dan in een wit pak asbest uit een plafond halen.
Neem gerust contact op met Asbestmagazine om te bespreken hoe we ons/uw vakblad ook ‘op de mat’ krijgen van uw personeel op de werkplek en wellicht dat ze in een van de komende uitgaven een mooi artikel lezen over een project waaraan zij (uw bedrijf) zelf hebben meegewerkt.
Rob Olthof
Uitgever Asbestmagazine
06-41165766
